Dlaczego kobiety częściej cierpią na zapalenie stawów?
Zrób listę wszystkich swoich leków, witamin i suplementów. Przynieś wszelkie nowe informacje, takie jak skany laboratoryjne lub wyniki testów, z innych wizyt lekarskich. Zapisz swoją podstawową historię medyczną, w tym wszelkie inne schorzenia. Zanotuj wszelkie ostatnie zmiany w swoim życiu, zwłaszcza potencjalne źródła stresu. Wypisz wszystkie pytania, które chciałbyś zadać swojemu neurologowi, w kolejności ich ważności.
Narzędzia do rejestrowania objawów
Jeśli szukasz uporządkowanego sposobu rejestrowania objawów, w Internecie dostępnych jest wiele różnych formularzy do wydrukowania. Jedna z takich form, opracowana przez National Multiple Sclerosis Society, pozwala codziennie oceniać różne możliwe objawy w skali od 1 do 5. Ponieważ rejestruje tak wiele informacji, jest prawdopodobnie najbardziej przydatny jako sposób na zbieranie nieprzetworzonych danych z dnia na dzień, który następnie możesz podsumować w innym formacie dla swojego lekarza.
Inną opcją rejestracji objawów jest skorzystanie z zaprojektowanej do tego celu aplikacji na smartfon lub tablet. Jedną z takich aplikacji jest My MS Manager, która została opracowana przez Stowarzyszenie Stwardnienia Rozsianego w Ameryce i może śledzić aktywność i objawy choroby, przechowywać inne informacje medyczne oraz generować różne wykresy i raporty. Zgodnie z prezentacją dotyczącą aplikacji na dorocznym spotkaniu Konsorcjum Centrów Stwardnienia Rozsianego (CMSC) w 2017 r. użytkownicy, którzy odpowiedzieli na ankietę, w przeważającej mierze czuli, że aplikacja poprawiła ich zdolność do omawiania SM i ułatwiła zarządzanie SM.
CMSC ma również własną aplikację, która pomaga osobom z SM przygotować się do wizyt lekarskich. Nazywa się Pre-Meet: stwardnienie rozsiane. Aplikacja zawiera informacje na temat SM i tego, czego możesz się spodziewać po wizytach u lekarza. Pozwala wyróżnić obszary tekstu dotyczące SM i jego objawów, aby można było omówić je z lekarzem.
Ważne jest uwzględnienie kontekstu podczas rejestrowania objawów, zauważa Elise, nauczycielka, u której zdiagnozowano SM w 2005 roku i która wolała, abyśmy nie używali jej nazwiska. Zapisz „nie tylko: „Miałam te zdrętwiałe stopy”, mówi, ale także „Jaki był tego rezultat? Czy więcej się potykasz? Co to pogarsza? Co czyni go lepszym, jeśli w ogóle?
Jak wygląda wspólna rozmowa dotycząca podejmowania decyzji
Według Tobina lekarze ponoszą pewną odpowiedzialność za upewnienie się, że pacjenci czują, że mogą zgłosić jakiekolwiek pytania lub wątpliwości. „Najważniejsze jest zbudowanie odpowiedniego kontaktu”, mówi.
Oznacza to ułatwienie rozmowy, która wykracza poza standardową listę pytań, które neurolodzy mają zadawać osobom ze stwardnieniem rozsianym. „Myślę, że jeśli zapytamy tylko o tę listę, możemy przegapić ważne aspekty konsultacji”, mówi Tobin, zauważając, że na początku każdej wizyty lubi poświęcać czas na zrozumienie priorytetów i celów pacjenta.
Ważne jest, aby znaleźć neurologa, który poświęci czas na wysłuchanie twoich obaw, mówi Laura Kolaczkowski, emerytowana asystentka administracyjna uniwersytetu z Ohio, u której zdiagnozowano SM w wieku 54 lat w 2008 roku i bloguje na Inside My Story i na MultipleSclerosis. Internet.
„Naprawdę wierzę, że jeśli lekarze po prostu siedzą i milczą i słuchają rozmów swoich pacjentów, w końcu usłyszą od nas to, czego potrzebują” – mówi.
Kolaczkowski uważa, że ma szczęście spotkać się z neurologiem, którego praktyka nie pośpiesza go zbytnio. „Zamiast patrzeć na zegar, żeby zobaczyć, kiedy skończymy”, mówi, „może spojrzeć na mnie i powiedzieć:„ Skończyliśmy?”.
Priorytetyzacja swoich obaw
Elise podkreśla potrzebę wyjaśnienia neurologowi, jakie obecne lub potencjalne aspekty Twojej choroby najbardziej Cię niepokoją, a na które mniej Ci zależy – czy chodzi o mobilność, poziom energii, problemy z mową lub poznawcze, czy też o ból związany z SM . Celem, jak mówi, jest pomóc lekarzowi „myśleć kreatywnie o tym, co jest najlepsze dla tej osoby, co może nie jest tym samym, co każą zrobić 10 innym osobom. ”
Mówi na przykład, że minimalizowanie dużych wahań objawów jest jej głównym priorytetem w leczeniu SM — nawet jeśli oznacza to akceptację pewnych ograniczeń przez większość czasu. Oczywiście niektórzy ludzie będą mieć inne priorytety, takie jak chęć bycia bardziej aktywnymi czasami, nawet jeśli prowadzi to później do większego zmęczenia.
Tobin mówi, że ważne jest również, aby porozmawiać z neurologiem o wszelkich trudnościach emocjonalnych, których doświadczasz z powodu SM. „Nie jesteśmy psychologami”, mówi, „więc często korzystam z pomocy niektórych moich kolegów psychologów”, w tym tych, którzy koncentrują się na SM. Odkrył, że te skierowania pomogły wielu pacjentom przystosować się do problemów z poruszaniem się i innych ograniczeń fizycznych.
Omówienie opcji leczenia SM
Jednym z wyzwań związanych ze wspólnym podejmowaniem decyzji w przypadku SM, mówi Tobin, jest upewnienie się, że pacjenci mają wystarczającą ilość informacji o potencjalnych metodach leczenia. „To trudne, ponieważ na rynku jest 17 leków modyfikujących przebieg choroby” – mówi. „To dużo informacji do omówienia podczas wizyty. ”
W przypadku większości pacjentów Tobin przedstawia przegląd opcji leczenia farmakologicznego, a następnie zaleca, aby przed podjęciem decyzji o leczeniu przeczytali więcej o odpowiednich lekach. Podczas tej lektury podkreśla, że ważne jest, aby korzystać z wiarygodnych źródeł informacji medycznych, a czasem kieruje pacjentów do konkretnych źródeł.
Chociaż w ciągu ostatniej dekady poczyniono ogromne postępy w leczeniu uzależnień od narkotyków, „dla osób z zaawansowaną niepełnosprawnością nie mamy na to świetnych terapii”, zauważa Tobin. Dlatego, gdy pacjenci zgłaszają obawy dotyczące postępu choroby w kontekście terapii modyfikujących przebieg choroby, ważne jest, aby upewnić się, że mają realistyczne oczekiwania.
„Chodzi o to”, mówi Tobin, „jest zapobieganie nowym atakom i nowym zmianom, co różni się od zapobiegania postępowi niepełnosprawności lub poprawy niepełnosprawności, którą ktoś ma teraz. ”
Pełne uczestnictwo po obu stronach
Jeśli chcesz poświęcić czas, zauważa Elise, możesz przejąć inicjatywę w badaniu i proponowaniu możliwości leczenia SM. Zrobiła to jeszcze przed oficjalnym zdiagnozowaniem SM przez neurologa, kiedy dostępnych było znacznie mniej opcji leczenia.
„Miałam dobry powód, dla którego chciałam wypróbować jedną rzecz, a drugą” – mówi, opierając się na skuteczności każdego leczenia, ryzyku i skutkach ubocznych.
Zbadała również i zaproponowała przejście na nowe leczenie cztery lata po postawieniu diagnozy, co obejmowało koordynację komunikacji między jej neurologiem a reumatologiem. Obaj lekarze ostatecznie zgodzili się, że był to dobry wybór w jej sytuacji — ponieważ znali nie tylko jej cechy choroby, ale także jej osobiste preferencje.
„Ludzie po obu stronach stołu egzaminacyjnego muszą wiedzieć, co jest ważne dla drugiej strony” – mówi.
Przy dokonywaniu każdego wyboru leczenia, mówi Kolaczkowski, należy pamiętać, że podczas gdy zespół opieki zdrowotnej odgrywa kluczową rolę, to Ty ostatecznie kierujesz kierunkiem leczenia.
„Chciałabym, żeby lekarze rozwiązali wszystko za mnie”, mówi. „Ale pod koniec dnia, kiedy wychodzę z tego biura, moje stwardnienie rozsiane wychodzi ze mną. ”
Dodatkowe raporty Briana P. Dunleavy’ego.
Zapisz się do naszego Newslettera o Stwardnieniu Rozsianym!
Najnowsze osiągnięcia w stwardnieniu rozsianym
Stwardnienie rozsiane nie okradnie mnie ze wszystkich przyjemności w życiu
Trevis Gleason 29 kwietnia 2021
Badanie nad badanym lekiem na stwardnienie rozsiane Evobrutinibem ma zachęcające wyniki
Ewobrutynib jest pierwszym lekiem z klasy inhibitorów BTK ocenianym w leczeniu SM.
Brian P. Dunleavy 26 kwietnia 2021 r.
20 lat życia z SM, bez edycji
Trevis Gleason 23 kwietnia 2021
Badania pokazują, że nowo zatwierdzony lek na stwardnienie rozsiane Ponvory zmniejsza zmęczenie
Ponvory zmniejsza również liczbę nawrotów i nowych zmian chorobowych u osób z nawracającymi postaciami stwardnienia rozsianego.
By Brian P. Dunleavy 21 kwietnia 2021
W przypadku SM izolacja społeczna była moją normą przed pandemią COVID-19
Mona Sen21 kwietnia 2021
Jak nurkowanie i wynurzenie głuptaka przypomina mi o życiu z SM?
Trevis Gleason 15 kwietnia 2021 r.
Telemedycyna w leczeniu SM: dwa kciuki w górę
Zarówno pacjenci ze stwardnieniem rozsianym, jak i pracownicy służby zdrowia twierdzą, że chcieliby zachować wirtualne wizyty jako opcję w przyszłości, nawet po ustąpieniu pandemii. . .
Przez Don Rauf 13 kwietnia 2021
Jak mówienie do siebie chroni mnie fizycznie i emocjonalnie
Mona Sen 9 kwietnia 2021
Jak skonfigurować domową przestrzeń roboczą z myślą o SM?
Trevis Gleason 9 kwietnia 2021
Znaczenie dbania o mięśnie podczas stwardnienia rozsianego
Trevis Gleason 1 kwietnia 2021"
Ból i sztywność stawów https://harmoniqhealth.com/pl/ pojawiają się, gdy chrząstka — gumowa poduszka w stawach, która pochłania wstrząsy dla kości i pozwala im płynnie ślizgać się, gdy się poruszamy — zużywa się. Kiedy w stawie nie ma wystarczającej ilości chrząstki, aby chronić kości przed wzajemnym uszkodzeniem, czujemy to. I chociaż ponad 46 milionów Amerykanów żyje z zapaleniem stawów, około 61 procent z nich, czyli 28 milionów, to kobiety.
Dlaczego kobiety częściej cierpią na zapalenie stawów? Jednym z powodów mogą być fizyczne różnice między płciami — na przykład kobiety mają mniej chrząstki stawu kolanowego niż mężczyźni. Nic dziwnego, że według niedawnego raportu liczba operacji wymiany stawu kolanowego wzrosła ponad trzykrotnie u kobiet w wieku od 45 do 64 lat w ciągu ostatniej dekady. Kobiety są również bardziej narażone na chorobę autoimmunologiczną reumatoidalne zapalenie stawów niż mężczyźni, co zdaniem ekspertów może wynikać między innymi z różnic hormonalnych. Wreszcie kobiety mogą również odczuwać większe obciążenie emocjonalne związane z zapaleniem stawów niż mężczyźni. Ankieta z 2011 roku przeprowadzona przez producenta suplementów Flexicin International wykazała, że 78 procent kobiet z zapaleniem stawów uważa, że otrzymują bardzo małe wsparcie od rodziny i przyjaciół, w porównaniu z 66 procentami mężczyzn.
Walcz z zapaleniem stawów
Więc co możesz zrobić? Dobrą wiadomością jest to, że istnieją czynniki ryzyka choroby zwyrodnieniowej stawów, na które kobiety mogą dążyć w celu zapobiegania zapaleniu stawów. Zacznij od tych ważnych kroków.
Utrzymuj dobrą wagę ciała. Nadmierna masa ciała jest jednym z najbardziej znanych i najważniejszych czynników ryzyka zapalenia stawów. Im większy nacisk wywierasz na swoje stawy, tym szybciej się zużywają. „Każdy dodatkowy kilogram masy to 4 funty nacisku na obciążone stawy, takie jak kolana i biodra”, wyjaśnia dr Scott Zashin, certyfikowany reumatolog i profesor kliniczny medycyny na University of Texas Southwestern Szkoła Medyczna. „Utrata wagi to jedna z rzeczy, które pacjenci mogą zrobić, a która naprawdę robi różnicę [w bólu stawów]. „W miarę jak spadają kilogramy, zmniejszasz obciążenie stawów, zmniejszając ich obciążenie pracą. Zmień swoją dietę, dodając codziennie błonnik i jedząc więcej produktów pełnoziarnistych, owoców i warzyw, jednocześnie ograniczając rafinowane węglowodany i tłuszcze. Pamiętaj, że małe zmiany są zawsze łatwiejsze do utrzymania niż duże. Więc skup się na pierwszych krokach dziecka, aby trwale zapobiegać bólowi stawów. Wymień swoje szpilki. Ludzka stopa nie została zaprojektowana tak, aby przez cały dzień chodzić na palcach, co umyka projektantom mody i kupującym obuwie. A dla niektórych wysokie obcasy sprawią kłopoty. „Od czasu do czasu można je nosić, ale jeśli są używane przez cały czas, mogą powodować wiele problemów," mówi Zashin. Jeśli przez większość czasu możesz przejść na styl bardziej przyjazny dla stawów, twoje ciało ci podziękuje. Wykonuj ćwiczenia bez wpływu. Według dr Zashina niektóre czynności mogą predysponować do choroby zwyrodnieniowej stawów i bólu stawów. Ćwiczenia o dużej intensywności, takie jak bieganie długodystansowe i piłka nożna, obciążają stawy i mogą zużywać chrząstkę szybciej niż zwykle – w istocie pogarszając artretyzm, mówi. Możesz zamienić tenisówki do biegania na strój kąpielowy lub spodenki rowerowe: Zashin zaleca jazdę na rowerze lub ćwiczenia w wodzie tym, którzy chcą pozostać aktywni i ćwiczyć zapobieganie artretyzmowi. Używaj lepszej mechaniki ciała. Podczas wykonywania zadań fizycznych, takich jak podnoszenie przedmiotów, liczy się to, jak trzymasz swoje ciało (i wszelki ciężar, który nosisz). „Ludzie ze złą mechaniką ciała mogą być predysponowani do rozwoju zapalenia stawów” – mówi Zashin. Dobra mechanika ciała, taka jak podnoszenie nogami, a nie plecami, odciąża stawy, wyjaśnia. Pomaga to w zapobieganiu zapaleniu stawów poprzez zachowanie chrząstki. Kolejną rekomendacją Zashina jest noszenie torebki lub innych toreb na przedramieniu, zamiast chwytania pasków rękami. Innym sposobem podejścia do tego, jak mówi, jest uzyskanie pomocy. Niech ktoś poniesie dla ciebie torby i daj odpocząć stawom, aby uniknąć bólu stawów. Unikaj kontuzji. Chociaż nikt nie chce być zepchnięty na bok z powodu kontuzji, podjęcie kroków zapobiegawczych pomaga chronić Twoje zdrowie dzisiaj i może służyć jako profilaktyka zapalenia stawów w przyszłości. „Unikanie kontuzji zmniejszy ryzyko rozwoju zapalenia stawów w późniejszym życiu” – mówi Zashin, który wskazuje na związek między kontuzjami a chorobą zwyrodnieniową stawów u piłkarzy, u których ból stawów rozwija się wiele lat po przejściu na emeryturę. Chociaż większość kobiet nie gra w piłkę nożną, inne rodzaje kontuzji mogą powodować problemy. Ogólnie rzecz biorąc, Zashin mówi: „Jeżeli następnego dnia wykonujesz ćwiczenia, które zwiększają ból, to prawdopodobnie nie jest to odpowiednie ćwiczenie dla Ciebie. Skoncentruj się na sportach i ćwiczeniach, które będą trudne, ale bezpieczne i poznaj ograniczenia swojego ciała. Pamiętaj, aby rozpoczynać nowy program ćwiczeń stopniowo — przesadzenie na początku to niezawodny sposób na zranienie. Na koniec skonsultuj się z lekarzem, aby uzyskać wyczyszczenie przed rozpoczęciem nowego schematu treningu i zapytaj o specjalne środki ostrożności, które powinieneś podjąć. Sprawdź poziom witaminy D. Według National Institutes of Health około 60 procent Amerykanów ma niedobór witaminy D, a kobietom, zwłaszcza Afroamerykanom i kobietom w wieku menopauzy, brakuje odpowiedniego poziomu witaminy D. Poproszenie lekarza o sprawdzenie poziomu witaminy D jest dobrym posunięciem w zapobieganiu zapaleniu stawów. „Pacjenci, którzy mają odpowiedni poziom witaminy D, mają mniejszą progresję choroby zwyrodnieniowej stawów," mówi Zaszlin. Dokładny mechanizm nie jest znany z powodu ograniczonych badań. O przyjmowaniu suplementów witaminy D mówi, że "korzyści prawdopodobnie przewyższają ryzyko, o ile nie bierzesz zbyt dużo. „Ale jeśli bierzesz witaminę D, Zashin zaleca kontrolowanie jej poziomu we krwi przez lekarza, ponieważ zbyt duża ilość może być niebezpieczna. Pozostań nawodniony. Kolejny powód, aby pić więcej wody: zapobieganie artretyzmowi. Chrząstka w naszych stawach składa się głównie z wody, co czyni ją doskonałą poduszką dla stawów. Kiedy jesteśmy odwodnieni, woda zostaje wyssana z chrząstki i łatwiej ulega uszkodzeniu przez zużycie. Można to zaobserwować u osób z chorobą zwyrodnieniową kręgosłupa lub chorobą zwyrodnieniową dysku, mówi Zashin. „Kiedy krążki chrząstki w kręgosłupie tracą wilgoć lub wodę i wysychają, zwiększa to ból” – mówi. Utrzymuj zdrowe chrząstki, pijąc wodę przez cały dzień. Dzienne od 6 do 8 filiżanek teraz może się opłacić w nadchodzących latach.
Zapalenie stawów jest zbyt powszechne u kobiet, ale możesz teraz podjąć pewne kroki, aby zapobiec późniejszemu zapaleniu stawów lub spowolnić jego postęp.
Zapisz się na nasz biuletyn dotyczący bólu przewlekłego!